Polska planuje wybudować do 2040 roku morskie farmy wiatrowe o mocy do 11 GW
Model wsparcia przewidziany w ustawie o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych został zatwierdzony przez Komisję Europejską.
Według założeń rządu energia wygenerowana przez morskie turbiny wiatrowe ma odpowiadać za prawie 20% generowanej energii elektrycznej w naszym kraju. Model wsparcia opiera się na wypróbowanej w polskich realiach gospodarczych koncepcji tzw. dwustronnego kontraktu różnicowego. Jest ona stosowana w przypadku obecnie funkcjonującego systemu wparcia dla OZE. Wytwórcy energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, którzy zostaną dopuszczeni do systemu wsparcia, uzyskają prawo do pokrycia ujemnego salda. W praktyce oznacza to pokrycie różnicy pomiędzy rynkową ceną energii, a ceną umożliwiającą wytwórcom pokrycie kosztów wytwarzania energii elektrycznej na morzu. Wielkość udzielonego wsparcia wyznaczana będzie jako iloczyn planowanej mocy zainstalowanej morskiej farmy wiatrowej i 100 000 godzin. Takie rozwiązanie pozwala na optymalne rozłożenie wsparcia w czasie, w którym będzie ono udzielane czyli przez maksymalnie 25 lat. System wsparcia stanowi niezbędną zachętę inwestycyjną, konieczną dla powstania odpowiedniej mocy morskich farm wiatrowych.
W pierwszej fazie systemu wsparcia, w drodze decyzji Prezesa URE, prawo do pokrycia ujemnego salda będą mogły uzyskać projekty o mocy zainstalowanej 5,9 GW. Są to najbardziej zaawansowane pod względem realizacji projekty, które wytworzą pierwszy raz energię przed 2030 r. W drugiej fazie natomiast odbędą się co najmniej dwie konkurencyjne aukcje (w 2025 i 2027 r.) na łączną moc 5 GW.
Komisja Europejska oceniła program na podstawie unijnych zasad pomocy państwa, w szczególności wytycznych z 2014 r. w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią. Uznała tym samym, że pomoc jest konieczna i wywołuje efekt zachęty, ponieważ projekty dotyczące morskiej energii wiatrowej nie zostałyby zrealizowane bez wsparcia publicznego.